Romantikken inntar Kroken i Tromsø

Jada, æ tilstår med en gang. Romantikken i malerkunsten (ca. 1790 - ca. 1880) e like hudnær på mæ som da æ prøvde min egen konfirmasjonsdræss etter tjue år. 
.

I den romantiske epoken finn vi malera som f.eks. han Peder Balke (1808 - 97) og han Joseph W. Turner (1775 – 1851). For dem var favorittmotivan gjerne dramatisk lys og storslåtte landskap. Derfor hadde dem kanskje likt dette fotoet av Kroken som e en bydel på den andre sida av Tromsøsundet.

Apropos, romantikken. Man oppleve så mangt når man vandre kvilelaust rundt på utstillinge og galleri. På midten av 80-tallet stod æ med haue på skakke og betrakta "Brudeferden i Hardanger" av Tidemand og Gude på Nasjonalmuseet i Oslo.

Plutselig glei ei dama opp ved sida av mæ. Ho stakk den ene peikefingeren sin opp under haka og mønstra maleriet intenst mens ho ga fra sæ små lyda av vælvære. Ho e sikkert en stor kunstkjenner, slo det mæ, og æ va'kje i tvil om at her kunne det være nokka å lære.

- "Tidemann og Gude", sa æ ættertenksomt og prøvde å virke beleven, og få ho til å øse av kunnskapen sin. "Æ like romantikken, men e ingen stor tilhænger av nasjonalromantikken".

- "Ikke jeg heller," kom det på kav Oslo-dialekt, "det må da være helt OK å kunne forelske seg i utlendinger".

Æ merka at nerkjæften min ramla flere hakk og skjønte momentant at det einaste æ hadde lært, var ei naken manifestering av ordtaket: "Skinnet bedrar", samt nok en bekræftelse på at vettet i Norge ikkje e samla i Oslogryta. I alle fall ikkje når det gjeld romantikken. Der e vi nordpå mykje, mykje flinkare.

"Romantikken inntar Kroken i Tromsø," Jan R. Iversen, foto